از فراغت یا علی دق کرده ایم

آنقدر هاها و هق هق کرده ایم                                            کز فراغت یا علی دق کرده ایم

ما بلاجویان راهت میشویم                                                 ناله کن مولا که چاهت میشویم

پر ز احساس صبوری میشویم                                             شیعه خوب تنوری میشویم

در میان نور پرپر میشویم                                                    همچو سلمانت قلندر میشویم

پشت شمشیر تو سنگر میزنیم                                           زیر ابیات تو خنجر میزنیم

خنجری از دردهای چاه تو                                                   حلقه ای حلقه های آه تو

یک نظر کن تا مرد ره شویم                                                شیر شیم و خالی از روبه شویم

شیرهای غیرت و مردان درد                                                نی چو اشباه الرجال سایه گرد

شبه مردانی که آتش حک کنند                                          در وضوی خویش هردم شک کنند   

یا علی این سایه ها واخورده اند                                         نهروانی ها سر بر سجده اند          

هر زمان تفسیر نو از دین کنند                                            با قلمها ، خویش را آذین کنند

زهر را در خمره مل کرده اند                                                اشعری ها این زمان گل کرده اند

بازهم در غیبت موسای ما                                                 کرده اند این قوم بر هارون جفا        

وای هارون در گلویش ناله است                                          سامری در صنعت گوساله است

وای از این گوساله های رنگ رنگ                                        این جملهای مهیا بهر جنگ

بس کنید این فتنه های کور را                                             از چه تهمت میزنید منصور را          

کینه هاتان چوبه های دارشد                                             شام آخر باز هم تکرار شد

از چه رو در سرزمین یاسها                                               مانده اید در بند عمر و عاص ها      

ای عروسک های رقصنده به باد                                           پاره شد حلقوم مولامان ز داد        

با علی این زمان همدل شوید                                             خاکها از آب غیرت گل شوید

این علی تصویر درد و خنده است                                         در میان خانه چاهی کنده است     

در میان چاه می نالد چنین                                                 از شما ها ، ای گروه مسلمین

واکنید چشمان خواب آلود را                                               باز جالوت آمده داوود را

سنگها را رو به سوی او کنید                                              لحظه ای بر قبله دل رو کنید

سجده بر این مهر و پیشانی کنید                                        کمتر احساس پشیمانی کنید

تا که چون داوود بر او غالب شوید                                         شیعه ابن ابی طالب شوید

                                                                                    عبد المهدی جوادی